Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie żegna wyjątkową osobę – śp. prof. dr Zofię Butrym (1927-2017).
Prof. Zofia Butrym urodziła się 27 kwietnia 1927 roku w majątku rodzinnym Polesie koło Poniewieża na Litwie. W okresie II wojny światowej (1941-1944) Zofia była łącznniczka i sanitariuszką AK na Litwie. Po wojnie z przyczyn politycznych prof. Butrym pozostała na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1949 roku ukończyła studia w London School of Economics w Londynie . W latach 1958-1987 pełniła na tej uczelni funkcję starszego wykładowcy. W latach 1971-1978 była dziekanem Wydziału Nauk Społecznych LSE. Nieco wczesniej – w latach 1960-1968 pełniła funkcje eksperta ds. Pracy socjalnej przy ONZ . W 1992 roku obroniła doktorat z socjologii. W 1992 roku została prof. Wydziału Nauk – Społecznych na PUNO. W pamięci członków PTNO zapisała się jako autorka wielu książek i prac naukowych z zakresu pracy socjalnej i socjologii i wieloletni członek zarządu PTNO. Prof. Zofia Butrym zmarła 17 czerwca 2017 r. w Londynie. Msza pogrzebowa odbyła się 29 czerwca 2019 r. w Kościele Parafii pw. Chrystusa Króla (SW 17 7 AW), o godz. 12.
Dr Joanna Pyłat wzieła udzial w pogrzebie wygłaszając w imieniu PTNO nastepujące pożegnanie:
Szanowni Państwo żegnamy dzisiaj prof. dr Zofię Butrym, wybitną przedstawicielkę nauki polskiej poza granicami kraju, ale przede wszystkim mądrą i rozstropną osobę, która na zawsze pozostanie w pamięci tych, którzy ją znali i cenili, za jej otwartość, ogromną wiedzę i skromność.
Swego czasu Antoine de Sainte- Exupery napisał: „Wówczas dopiero będziemy szczęśliwi, kiedy uświadomimy sobie swoją rolę, choćby najskromniejszą. Wówczas dopiero będziemy mogli żyć w spokoju i umrzeć w spokoju, gdyż to, co daje sens życiu, daje także sens śmierci”.
Wydaje się, że prof. dr Zofia Butrym z swojej roli – tj. Polki żyjącej poza Ojczyzną, godnie reprezentującej swój kraj i naukę polską poza jej granicami zdawała sobie sprawę, jednakże – z powodu określonych cech swojej osobowości (w tym przede wszystkim skromności) – nigdy nie wspominała o tym czego dokonała, a o czym Drodzy Państwo uprawniona była mówić głośno, np. odnosząc się do swoich doświadczeń i odwagi z lat wczesnej młodości, kiedy od 1941 do 1944 roku pełniła funkcję łącznniczki i sanitariuszki AK na Litwie.
W naszej pamięci, tj. członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, w imieniu którego przemawiam i w imieniu którego żegnam tę wybitną postać, prof. Butrym pozostanie przede wszystkim przedstawicielką świata nauki, która z przyczyn politycznych pozostała po wojnie na wychodźstwie w Wielkiej Brytanii. Zapisując sie wielkimi zgłoskami w historii takich instytucji, jak: PTNO, PUNO, czy LSE – uczelni na której ukończyła studia w 1949 roku i gdzie w latach 1971-1978 pełniła funkcję dziekana Wydziału Nauk Społecznych LSE. Zofia Butrym pełniła również od 1960 do 1968 roku funkcję eksperta ds. pracy socjalnej przy ONZ. Swoje doświadczenie, które zdobyła na tym polu przeniosła do PUNO, w którym po uzyyskaniu doktoratu – od 1992 roku pełniała rolę prof. Wydziału Nauk – Społecznych. Tworząc wraz z innymi wybitnymi osobami tej placówki – tj. prof. Zdzisławem Wałaszewskim, prof. Alicją Iwańską i prof. Wojciechem Falkowskim i pozostałymi osobami wyjątkowy zespół ludzi oddanych nauce, którzez znajdowali również czas na pracę w PTNO.
W pamięci członków naszego Towarzystwa pozostanie autorką wielu książek i prac naukowych z zakresu pracy socjalnej i socjologii, a przede wszystkim wieloletnim członkiem zarządu PTNO.
Żegnamy cię Pani Profesor – cześć Twojej pamięci.
Zarząd PTNO